احداث پمپ بنزین در فضا
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۷۰۸۵۸
زبالههای فضایی تهدیدی برای ایستگاه فضایی بینالمللی و سایر ماهوارهها به شمار میروند، به طوری که آژانس فضایی اروپا تخمین میزند که تاکنون بیش از ۶۴۰ برخورد یا رویداد غیرعادی منجر به تکه تکه شدن این ماهوارهها شده است.
هالهای از زبالههای فضایی در اطراف سیاره ما شکل گرفته که ۳۶۵۰۰ مورد از آنها بزرگتر از ۱۰ سانتیمتر و ۱۳۰ میلیون قطعه از آنها تا یک سانتیمتر هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
یکی از راههای مقابله با این مشکل، توقف تولید زباله بیشتر است که با سوختگیری مجدد ماهوارهها به جای از کار انداختن آنها پس از اتمام برق، امکانپذیر است.
بیشتر بخوانید:
سامسونگ همه را غافلگیر کرد/ رونمایی از دو گوشی جدید اقتصادی/ عکس این خودروی چینی تهدیدی برای بزرگان در جهان است/ عکسدانیل فابر (Daniel Faber)، مدیرعامل اوربیت فاب (Orbit Fab) میگوید: در حال حاضر نمیتوانید به ماهوارهها در مدار سوخترسانی کنید. اما شرکت او در کلرادو میخواهد این وضعیت را تغییر دهد.
فابر توضیح میدهد: وقتی سوخت ماهوارهها تمام میشود، نمیتوانید آنها را در مکان مناسب در مدار نگه دارید و آنها به زبالههای خطرناکی تبدیل میشوند که با سرعتهای بسیار بالا در محیط اطراف شناور میشوند و خطر برخورد با آنها وجود دارد. این در حالی است که کمبود سوخت یک الگوی کامل ایجاد میکند که با استفاده از آن افراد مأموریتهای فضاپیمای خود را طراحی میکنند تا کمترین حد جابهجایی را داشته باشد.
این بدان معناست که ما نمیتوانیم کامیونهای یدککش را در مدار داشته باشیم تا از شر هر زبالهای که بهطور اتفاقی باقی میماند خلاص شویم. ما نمیتوانیم تعمیر و نگهداری انجام دهیم و حتی نمی توانیم چیزی را ارتقا دهیم. در صورت شکستن چیزی نمیتوانیم آن را بازرسی کنیم. کارهای زیادی وجود دارد که ما نمیتوانیم انجام دهیم و به روشی بسیار محدود عمل میکنیم. اینها مواردی هستند که ما در تلاشیم برای آنها راه حلی ارائه دهیم.
جراحی فضاییمفهوم سوختگیری و سرویسدهی به ماهوارهها در مدار توسط ناسا در سال ۲۰۰۷ مطرح شد، زمانی که این سازمان با همکاری دارپا (سازمان پروژههای پژوهشی پیشرفتهٔ دفاعی) و بوئینگ، ماموریت اوربیتال اکسپرس را (Orbital Express) را به فضا فرستاد. در این ماموریت دو ماهواره هدفمند وجود داشت. که با موفقیت لنگر به یکدیگر متصل شده و عملیات سوختگیری انجام دادند. بعدها، ناسا روی ماموریت سوختگیری رباتیک (RRM) کار کرد و چالشهای سوختگیری ماهوارههای موجود را بیشتر بررسی کرد.
اکنون این آژانس در حال کار بر روی OSAM-۱ است، که قرار بود در سال ۲۰۲۶ پرتاب شود و تلاش خواهد کرد تا به ماهواره لندست-۷ (Landsat-۷) را که یک ماهواره رصدی زمین است و سوخت آن تمام شده سوخترسانی کند.
فابر میگوید: این یک ماموریت برای سوخترسانی به ماهوارههایی است که برای سوختگیری آماده نشده بودند. بنابراین آنها باید تحت عمل جراحی قرار بگیرند. باید برش داده شوند تا به لولههای سوخت دسترسی پیدا کنیم. این کار امکان تعمیرات ماهوارهای را فراهم میکند، اما هزینه دارد. ناسا اعلام کرد که ماموریت OSAM-۱ در مجموع حدود دو میلیارد دلارهزینه خواهد داشت.
شرکت اوربیت فاب هیچ برنامهای برای رسیدگی به ناوگان ماهوارههای موجود ندارد. در عوض، میخواهد روی آنهایی که هنوز پرتاب نشدهاند تمرکز کند و آنها را به یک درگاه استاندارد به نام RAFTI، برای انتقال مایع با قابلیت اتصال سریع مجهز کند که به طور چشمگیری عملیات سوختگیری را ساده میکند و هزینهها را کاهش میدهد.
فابر میگوید: کاری که ما به دنبال انجام آن هستیم ایجاد یک تغییرات کمهزینه است. هنوز هیچ بندر سوخت تجاری برای سوختگیری ماهواره در مدار وجود ندارد. با وجود تمام آرزوهای بزرگی که در مورد اقتصاد فضایی پرجنبوجوش داریم، واقعا چیزی که روی آن کار میکنیم درب مخزن سوخت است. ما یک شرکت تولید درب مخزن سوخت هستیم.
شرکت اوربیت فاب که خود را با شعار «پمپ بنزین در فضا» تبلیغ میکند، روی سیستمی کار میکند که شامل درگاه سوخت، شاتلهای سوخترسانی که سوخت را به ماهوارههای نیازمند میرساند و تانکرها یا پمپ بنزینهای مداری است که شاتلها میتوانند از آن سوخت بگیرند. این شرکت قیمت ۲۰ میلیون دلاری را برای تحویل هیدرازین در مدار که رایجترین پیشران ماهوارهای است، اعلام کرده است.
در سال ۲۰۱۸، این شرکت دو بستر آزمایشی را به ایستگاه فضایی بینالمللی پرتاب کرد تا رابطها، پمپها و لولهکشی را آزمایش کند. در سال ۲۰۲۱، Tanker-۰۰۱ Tenzing را پرتاب کرد که یک مخزن سوخت بود که طراحی سخت افزاری فعلی را نمایش میداد.
پرتاب بعدی این شرکت برای سال ۲۰۲۴ برنامهریزی شده است. فابر میگوید: ما در حال تحویل سوخت در مدار زمین ثابت برای ماموریتی هستیم که توسط آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی هدایت میشود.
اولین مشتری خصوصی اوربیت فاب شرکت استرواسکیل (Astroscale) است که یک شرکت خدمات ماهوارهای ژاپنی است که اولین ماهواره طراحی شده برای سوختگیری را توسعه داده است. این ماهواره که LEXI نام دارد، مجهز به درگاههای RAFTI است و در قرار است در سال ۲۰۲۶ پرتاب شود.
یک رویکرد اصلیبه گفته سیمون دامیکو (Simone D’Amico)، استادیار فضانوردی در دانشگاه استنفورد، که به اوربیت فاب وابسته نیست، ارائه خدمات در مدار یکی از کلیدهای تضمین توسعه ایمن و پایدار فضا است.
او میپرسد: آیا میتوانید زیرساختهای زمینی، جادهها و شهرها را بدون وجود پمپ بنزین و تعمیرگاههای خودرو تصور کنید؟ آیا میتوانید اتومبیل یا هواپیماهای یکبار مصرف را تصور کنید؟ توسعه زیرساختهای فضایی و گسترش داراییهای فضایی در حال رسیدن به مرحله بحرانی است که دیگر بدون تغییر پارادایم پایدار نیست.
دامیکو اضافه میکند که دلایل زیادی وجود دارد که چرا این اتفاق زودتر از این رخ نداده است، از جمله اینکه تا همین اواخر با توجه به تعداد محدود فضاپیماها و این واقعیت که فناوری سرویسدهی در مدار به تازگی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه شده است، این نیاز درک نشده بود.
در ابتدا، اوربیت فاب قصد دارد بازار خود را به عنوان تأمینکننده سوخت برای شرکتهایی مانند استرواسکیل که در حال برنامهریزی برای بازرسی، تعمیر و ارتقای ماهوارههای موجود در مدار یا جمعآوری زبالههای فضایی هستند، پیدا کند. به گفته فابر، موفقیت در این بخش میتواند شرکتهای بزرگ مخابراتی را که تعداد زیادی ماهواره را اداره میکنند، متقاعد کند که کسبوکار خود را متحول کرده و سوختگیری و سرویسدهی را بپذیرند.
او افزود: زمانی که الگوی ارسال و تحویل سوخت در مدار مشخص شد، گام بعدی شروع ساخت سوخت در آنجا است. او میگوید: در ۱۰ یا ۱۵ سال، ما میخواهیم پالایشگاههایی در مدار بسازیم و موادی را که از زمین پرتاب میشوند به طیف وسیعی از مواد شیمیایی که مردم آنها را میخرند تبدیل کنیم. ما میخواهیم تامین کننده مواد شیمیایی صنعتی برای صنعت فضای تجاری در حال ظهور باشیم.
۵۸۵۸
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1847526منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: فضاپیما ماهواره فعالیت فضایی ماهواره ها سوخت رسانی برای سوخت پمپ بنزین سوخت گیری زباله ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۷۰۸۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فو فایتر؛ چشم تیزبین پنتاگون در مدار زمین برای ردیابی موشکها
آژانس توسعه فضایی (Space Development Agency) آمریکا به تازگی اعلام کرد که شرکت میلنیوم اسپیس سیستمز (Millennium Space Systems) قرار است ماهوارههای دفاع موشکی پروژه فو فایتر (FOO Fighter) را توسعه دهد. طی قراردادی به ارزش ۴۱۴ میلیون دلار، میلنیوم اسپیس سیستمز هشت ماهواره برای ارائه «کنترل آتش» سامانه دفاع موشکی زمینی را ارائه خواهد کرد.
به گزارش عصرایران، به طور کلی، کنترل آتش شامل فناوریهای مختلفی مانند رادار یا حسگرهای دیگر، کامپیوترها و تسلیحات را در یک سامانه منسجم ترکیب میکند که توانایی شناسایی تهدیدات و اهداف را فراهم کرده و سپس سلاحها یا دیگر اقدامات متقابل را به سمت آنها هدایت میکند.
تحویل فو فایتر تا سال ۲۰۲۷
میلنیوم اسپیس سیستمز که در مالکیت شرکت بوئینگ قرار دارد باید این ماهوارهها را تا سه ماهه اول سال ۲۰۲۷ تحویل دهد. این پروژه با نام کامل Fire-Control On Orbit-Support-To-The-War Fighter یا به اختصار فو فایتر بخش مهمی از زنجیره کشتار دفاع موشکی پنتاگون را تشکیل خواهد داد.
نمونه اولیه مجموعه ماهوارههای فو فایتر دارای دوربینهای الکترواپتیکال و فروسرخ برای ارائه گزینههای جدید کنترل آتش است.
حسگرهای کنترل آتش، آنهایی هستند که قادر به ردیابی اهداف با دقت بالا و ارائه مختصات دقیق برای جنگندهها یا سامانه تسلیحاتی روی زمین - در این مورد، رهگیرهای دفاع موشکی - هستند.
این ماهوارهها به شناسایی، هشدار و ردیابی دقیق تهدیدات موشکی پیشرفته، از جمله سامانههای موشکی ابرصوت کمک خواهند کرد. هدف نهایی افزایش قابلیتهای جهانی کنترل آتش است.
ماهوارههای فو فایتر با افزایش برد تشخیص موشکهای ابرصوت ارتفاع پایین، در مقایسه با موشکهای بالستیک قاره پیما، زمان هشدار را برای شناسایی و پاسخ به تهدیدات ابرصوت افزایش میدهند.
در شرایطی که در اصل شبیه به مجموعه لایه ردیابی (Tracking Layer) است، اما ماهوارههای فو فایتر مجزا هستند. مجموعه لایه ردیابی فقط برای نظارت بر موشکهای ابرصوت با قابلیت مانور بالا بهینه شده است.
به گفته درک تورنیر، مدیر آژانس توسعه فضایی، برنامه فو فایتر نمایشی عملیاتی از تلاشهای کنترل آتش ارائه میکند که جدا از تلاشهای جاری هشدار/ردیابی موشک و دفاع موشکی ما، اما مکمل آنها است.
ماهوارههایی برای افزایش قابلیت های دفاع موشکی
اگرچه جزئیات این پروژه بیشتر محرمانه باقی مانده است، درک تورنیر در جریان اجلاس نیروی هوایی ۲۰۲۳ فاش کرد که ماهوارههای فو فایتر برای نظارت بر چند تهدید نامشخص که مجموعه لایه ردیابی در حال حاضر به آنها رسیدگی نمیکند، توسعه مییابد.
تورنیر به این نکته نیز اشاره داشت که در صورت موفقیتآمیز بودن آزمایش، فناوری حسگر کنترل آتش در ترانش ۳ (Tranche ۳) و ترانش ۴ (Tranche ۴) مجموعه لایه ردیابی، ماهوارههایی که قرار نیست به ترتیب تا سال ۲۰۲۸ و ۲۰۳۰ پرتاب شوند، گنجانده میشود.
به گفته جیسون کیم، مدیرعامل میلنیوم اسپیس سیستمز، پروژه فو فایتر برای مقابله با تهدیدات پیشرفته طراحی شده است. این یک ماموریت حیاتی است که به محافظت از آمریکا و متحدان این کشور در برابر تهدیدات پیشرفته کمک خواهد کرد.
آژانس توسعه فضایی در درخواست اولیه خود قصد داشت توسعه ماهوارههای فو فایتر را به بیش از یک توسعه دهنده ارائه کند. با این وجود، این طرح تغییر کرده و میلنیوم اسپیس سیستمز به عنوان تنها توسعه دهنده این پروژه انتخاب شده است.
به گفته آژانس توسعه فضایی، این مرکز پیشنهادهای دریافت شده پس از فراخوان را ارزیابی کرده و تشخیص داد که انتخاب یک توسعه دهنده بهترین گزینه ممکن است.